Yüzüklerin Efendisi: İki Kule

Hemen İzleyin

Yüzüklerin Efendisi: İki Kule selefinden daha iyidir ve Hollywood filmlerinde bu nadir bir durumdur.

Hikaye ilk filmin kaldığı yerden başlıyor: Frodo Baggins (Elijah Wood), yarattığı Doom Dağı'nın aynı yangınlarında güçlü yüzüğü yok etmek için Mordor'a olan arayışıyla devam ediyor. Ona doğrudan ve dolaylı olarak yardım eden Hobbits Samwise Gamjee (Sean Astin), Meriadoc Brandybuck (Dominic Monaghan) ve Peregrin Took (Billy Boyd); Gandalf (şimdi) Beyaz (Ian McKellen); Aragorn (Viggo Mortensen); Elf Legolas Greenleaf (Orlando Bloom); Cüce Gimli (John Rhys-Davies); ve Ent (Başbaşa John Rhys-Davies'in sesi).Ona karşı, Beyaz Saruman (Christopher Lee) ve ruhu halka ile iç içe olan Karanlık Lord Sauron vardır. Ve niyetleri belirsiz olan (tam anlamıyla) bir yaratık Smeagol / Gollum'dur (Andy Serkis tarafından seslendirilir).

Bu bölümün temel amacı, Saruman'ın güçlerinin orta dünyayı fethetmek için serbest bırakıldığını göstermektir. Film aslında olumlu bir notta sona ermiştir; arkadaşlarımız iki destansı savaşta üst sıralarda yer alırlar - Saruman'ın 10.000 güçlü ordusu ile Rohan Krallığı sakinleri Helm's Deep kalelerinde; Entler ve Sarmuan'ın Isengard'daki savaş makinesi - ve birkaç küçük olanlar arasında.

Sinematografi, bilgisayar grafikleri ile birlikte, hayret vericidir.Gollum zekice canlandırıldı, o kadar ki gerçek oyuncuların hepsinden daha ikna edici olduğunu düşündüm. Genel olarak CGI, en gelişmiş teknolojidir; Bilgisayarda üretilen görüntüleri açıkça görebildiğim tek zaman, Warglarla savaşmalarıydı. Filmde çok fazla mizah var ve bu da hayattaki hiçbir şeyin çok ciddiye almaya değmediğini gösteriyor. Eski Westerns'ı andıran film müziği mükemmel.

Bu film kadar iyi yapılmış bir filmde hata yapmak zor. Benim görüşüme göre, İki Kule en iyi şekilde kendi değerleri ile değerlendirilir. Tolkien'in çalışmalarına aşina olmanıza yardımcı olurken (arka plandaki malzemelerin çoğunu dolduran Hobbit dahil), hayal gücünüzü kullanırsanız bu hikaye tek başına durabilir.

Harry Potter, Star Wars, Star Trek'in bu kadar büyük başarılar olmasının nedeni, yarattıkları mitoloji yüzünden. Bu eserlerden önce çıkan Yüzüklerin Efendisi istisna değildir ve en zenginlerinden biridir. Filmin kendisi sadece üst düzeylerde tanımlanabilir. Git gör onu.

Read more »

Harry Potter ve Felsefe Taşı

Bir kitabı filme dönüştürmek imkansız olmasa da oldukça zordur.Problem, birinin hayal gücü ile ilgiliydi: bir kitaptaki sözcükler, kişisel ve öznel olan imajları çağrıştırıyor ve üçüncü bir tarafın kendilerine biçim verme çabaları hayal kırıklığı yaratıyor. Harry Potter ve Felsefe Taşı bu konuda bir istisna değildir, ama neyse ki, sunulan görüntüler başlı başına muhteşem ve harika.

Film kesinlikle kitap tarafından yapıldı: Harry Potter (Daniel Radcliffe), koruyucu ailesi tarafından kötü muamele görmüş genç bir çocuk, büyücülük öğrendiği Hogwart's Magic Okulu'nda (!) Özel olduğunu ve yaşlandığını öğreniyor. Quidditch'i canlandırır ve kötü despotik bir büyücüyle savaşır (babası olmadığı ortaya çıkar).

Film, belki de şimdiye kadarki en iyi uyarlamalardan biri olan Joanne Rowling'in kitabına titizlikle sadık kalsa da, bir resmin binlerce kelimeye değer olduğu özeliği burada gerçek olmaz.Çoğunlukla, Harry Potter'ın ilk zaferinden Quidditch karşılaşmasına kadar birçok detay atlandı. Bizim sunduğumuz şey, Rowling'in serisinde inşa ettiği büyülü diyarı titizlikle gösteren bir sahneden diğerine (bazen çok hızlı) bir sıçrama. Örneğin, açılış sekansı Profesör Albus Dumbledore (Richard Harris) 'in bir sokaktaki ışıkları söndürdüğünü gösterirken, Profesör McGonagall (Maggie Smith) gerçek formunu bir kedi olmaktan değiştirdi ve Hagrid (Robbie Coltrane) Harry'i uçuruyordu. Motosiklet, biz gerçekten Lord Voldemort'un kutlamalarını göstermedik ' Güz Bu eleştiri değil, sadece bir gözlem; Aslında, eğer Harry Potter kitaplarına aşina olan biri varsa bunu yapmanın özellikle uygun olduğunu düşünüyorum, ancak filmin başlangıç ​​bölümlerinde aciliyet duygusu veriyor.

Teknolojinin, Diagon Alley ve Gringotts Bank, hareketli resimler, Hogwarts Şatosu, Sıralama Şapkası (Leslie Phillips), Kale'deki hayaletler (bir kamera hücresi dahil) dahil olmak üzere Harry'nin dünyasının harikalarını mümkün hale getirmesine nasıl olanak sağladığını merak ettim. John Cleese), Üç başlı köpek Fluffy, çirkin trol vb. Harry Potter filmini otantik kılan teknolojinin, X-Men veya Grinch Stole Christmas filmlerinde olduğu gibi, en azından birkaç kişinin hayal gücünü hayata geçirmesine izin vererek inanıyorum. .Hayal ettiğim ve ekranda yansıtılanların çoğu gerçekten eş anlamlı değildi, ama zaman zaman izlemesi inanılmazdı.

Bununla birlikte, film, Harry'nin bir süpürgenin üstünde, bir oyunu kazanmanın anahtarı olan, özellikle yakalanması zor bir top olan Altın Snitch'ten sonra Arayıcı'nın rolünü oynadığı ilk Quidditch karşılaşmasını yakaladı. Oyunun ilham veren tasviri, hayal gücümle çok iyi bir şekilde örtüldü ve oradan, Harry'nin karanlık Lord Voldemort (Richard Bremmer) ile ikinci karşılaşmasının öyküsü daha az parçalı ve daha uyumlu bir şekilde ortaya çıktı. Son yüzleşme, Harry ve arkadaşlarının oraya ne yapmaları gerekiyorsa, izlemek için bir zevk.

Dikkatini ödeyenler için, kitaptaki ana değişiklik Hagrid'in ejderhanının nasıl bertaraf edildiğiyle ve bunun sonuçlarından kaynaklanmaktadır. Hayaletler de burada daha küçük bir rol oynuyor, ancak filmin çalışma süresi göz önüne alındığında, ihmal edilmiş olanlar gibi parçaları şaşırtmadım.

Genç oyuncuları oynayan oyuncular, Hermione Granger'ın her şeyi bilen biri olarak Emma Watson ile birlikte iyi bir performans sergiliyorlar. Yetişkin oyunculara fazla zaman verilmedi, ancak hepsine katı performanslar var. John Williams'ın puanı basit ama etkili. Set tasarımı, sinematografi ve görseller etkileyici. Yönetmen Chris Columbus, Rowling'in kitaplarının yaydığı Enid Blyton benzeri atmosferi büyük ekrana getirmek için harika bir iş çıkardı.

Harry Potter ve Felsefe Taşı, izlemek için harika bir film. Kitapları yakından tanıyan birinin perspektifinden izledim ve hikayeye tamamen aşina olmanın izini sürdüğümde haklı olduğuna inanıyorum, dört kitabı birkaç kez okuduğumu yapmadığım bir seçim zamanlar. Kesinlikle büyük ekranda kontrol edin ve daha önce banyoya gittiğinizden emin olun.

Read more »

Yüzüklerin Efendisi: Yüzüklerin Arkadasligi

Güç bozuluyor. Mutlak güç mutlaka yozlaştırır. Bu, pek çok hikayenin temeli olan eski bir atasözüdür. John Tolkien'in Yüzüklerin Efendisi klasikinin ardındaki temel arsa cihazıdır. 1954-55'te, kökenleri 1937'ye dayanan, filme alınan üç film bölümünden ilki, kitapta bulunan mistik dünyaya sadık kalmaya çalışır. Ortaya çıkan çaba kesin bir başarıdır.

Hikayenin yıldızı ve film, bir insan değil, bir nesnedir, bir halkadır. Halka, birinin, Orta Dünya'nın farklı halklarına dağıtılan diğer halkaları kontrol etmesine izin verir: üç halka ölümsüz elflere aittir; cücelere yedi; ve ölümlü insanlara dokuz yüzük. Kötü Büyücü Sauron (Sala Baker) tarafından Doom Dağı'nın ateşlerini kullanan sahte herkesi yöneten halka, sahibine o kadar güç verir ki, en saflarını bile giymek isteyen herkesi yozlaştıracaktır.

Tabii ki, diğerlerinden daha saf olan bazı insanlar var.İnsanlar genellikle etkisiyle bozulmadan onu giymekte yetersiz kalıyorlar (orada sürpriz yok). Ancak, küçültücü bir insan var, en azından çok fazla kirlenmeden taşıyabilecek gibi görünen Hobbitler. Yüzüğü MT'ye götürmek için bir Hobbit, Frodo Baggins (Elijah Wood) üzerine düşer. Doom, yıkılabileceği tek yer.

Frodo, sihirbazı Gandalf (Ian McKellen), elf Legolas Greenleaf (Armando Bloom), cüce Gimli (John Rhys-Davies), iki insan Strider aka Aragorn (Viggo Mortensen) ve Boromir (Sean Bean) görevinde ve Frodo'nun arkadaşı Samwise Gamgee (Sean Astin) dahil olmak üzere diğer üç Hobbit. Hikaye, gönülsüz bir kahraman olan Frodo'nun, gizemli ve tehlikeli nefes kesici güzellikteki topraklarda dolaşıp, müthiş kuleler ve kaleler bağlamında müthiş canavarlarla mücadele etmesini nasıl hedeflediğini anlatıyor.

Belki de Tolkien'in eserleri hakkındaki en vizyoner yönlerden biri, bir Zindanlar ve Ejderhalar tarzı bir video oyunu için nasıl sahne hazırladığıdır. Yönetmen Peter Jackson, filme farklı bir manzara çeşitliliği arasında geçiş yaparken, aynı zamanda çok çeşitli yaratıklarla, arkadaşla ve düşmanla karşılaşırken kitabı aynı hissi veriyor. Filmi izlemek, tamamen sinematografiye dayanan ortaya çıkan fantaziyle büyülenmek kolaydır.

Joanne Rowling’in Harry Potter’ında olduğu gibi (ya da bu konuda, Stephen King's’in dediği gibi), bu film benim hayal ettiklerimi gerçekleştirmiyor, ancak Jackson ve iş arkadaşlarının hayal ettiklerini sunmak için harika bir iş çıkarıyor. Özel efektler muhteşem ve titizlikle yapılmış, belki de Harry Potter'da gözlemlenenden daha iyi. Burada hiçbir kopukluk yok ve önemli olduğu her yer, çaba ve masraf açıkça ortaya konuyor. Film müziği, bazen eylem dizileri arasında serpiştirilmiş olan diyalogu bozuyor. Bunu büyük ekranda görmeyi kaçırmayın. Filmler böyle yapılmalı.

Read more »

Örümcek Adam 3

Örümcek Adam filmleri kesinlikle çizgi romandan hikayeyi değiştirdi. Filmin ilkini izlerken, Peter Parker'ın çizgi roman bağlamında alışılmadık şekilde daha bencil ve boşuna tasvirinden memnun değildim. Şu anda, Peter Park o kadar saçma sapan ki intihar etmemesi bir harikaydı (24 yaşında Jack Bauer gibi).

İyi bir film yapmak için gerekli olduğuna katılıyorum olan bazı gerçek noktalar şunlardır: Venom kostümü Beyonder'la yapılan Gizli Savaşlar savaşı sırasında elde edilen bir uzaylıdır (en iyi "kozmik" olanıydı). dizi Marvel ortaya koydu). Örümcek Adam kötü adam öldürmek istemiyor; Dövüldüğü ve ezildiği zaman bile, son adımı atmaktan kaçınır (aslında, çizgi romanlarda ölen insanlara göstermek nadirdir). Harry Osborn, Örümcek Adam'ın (Spidergirl) kız arkadaşı olan Normie Osborn'un (Harry ve Liz Allan'ın oğlu) tasviri gibidir. Gwen Stacy, ilk Yeşil Goblin (Norman Osborn) tarafından öldürüldü. New York halkı nadiren Örümcek Adam'ın yanında olmuştur. J. Jonah Jameson her zaman kötü niyetli insanlar yaratan Örümcek Adam gibi insanlar olduğunu söylemenin bir anlamı olmuştur.

Örümcek Adam'ın tarihiyle ilgili bildiklerimi en iyisini yapan bir film hikayesiyle bağdaştırmak zor ve bunu takdir ediyorum. Filmlerle ilgili bir sorun, Marvel Universe'daki diğer karakterlerle kesişemeyecekleridir. Marvel süper kahramanlarının bir demetinin bir araya geldiği ve hikayelerin daha anlamlı olduğu (örneğin, Venom ortakyağının kökenini açıklayan) Gizli Savaşlar veya Sonsuzluk Gauntlet, Savaş ve Haçlı Seferi dizisi gibi filmler olması harika olurdu, ama Bunun lojistik ve bütçe kabusu olacağını düşünüyorum.

Filmin yarısında, hikaye kitaptan beklediğinizle aynı hizada.Reddedilen simbiyot, daha sonraki yıllarda tanıtılacak en havalı köylerden biri olan Venom olmak için aşağılanmış bir Eddie Brock ile bağ kurar. Sandman belirsiz bir kötü adamdır. Ve Spiderman'ın şanssızlığı var ve sürekli şaşırıyor ama sonuçta her şeye rağmen galip geliyor.

Bir zamanlar onları bir çok çizgi romanla ilişkilendirdiğim (çok sayıda Spiderman çizgi romanına sahiptim) Batman serisinin bir incelemesini yazmıştım ve diğer bazı eleştirmenler incelememi eleştirdiler. Benim önerdiğim perspektif oldukça benzersiz: göz ardı edemeyeceğim veya olumsuzlayamayacağım bir deneyime dayanıyor ve filmi uzun bir kitap tarihi bağlamında yerleştirmeye yardımcı olduğunu düşünüyorum. Eğer üç filmde gördüklerinizin ötesinde Örümcek Adam destanıyla ilgileniyorsanız, yaratıkların ne kadar karmaşık ve mitolojik olduğunu görmek için Örümcek Adam'ın harika hikaye yaylarından bazılarını satın almanızı öneririm.

Read more »

Harry Potter ve Sırlar Odası

İkinci Harry Potter filmi birinciden daha iyi, çünkü kitabın hikayesi için doğru değil, kitabın atmosferi için doğru.

İlk Harry Potter filmi çok iyiydi, ama her detayı almaya çalışmak için çok ince bir şekilde yayıldığı kitaba o kadar yakın kaldı. Joanne Rowling'in ikinci kitabının (tüm dizinin en zayıfı olduğunu düşünüyorum) uyarlanması gerçekten de tüm iyi parçalara sahip ancak esas olarak ana hikayeye odaklanıyor. Film, büyük ekrana sığdırmak için hikayeyle özgürlüklerini çekerken, etkili pacing için pek çok arka plan detayını atlıyor.

Burada Harry Potter (Daniel Radcliff) ve arkadaşları Ron (Rupert Grint) ve Hermione (Emma Watson) bir kez daha Voldemort (Christian Coulson) ile gerçekleşme gücü olan bir hatıra olarak karşılaşırlar. Voldemort, Sırlar Odası'nı, bir bakışta öldürebilecek yabancı bir yılan olan korkunç bir Basilisk'i serbest bırakarak açar.Yılanın saldırıları Hogwarts Okulu'nu kapatmakla tehdit ediyor ve Harry onları durdurmalı ya da üvey ebeveynleriyle birlikte yaşamak için eve gönderilmelidir (her kitap / filmin girişinde tanıştığında motivasyonunu anlayabilirsiniz).

Film ilkinden daha karanlık, kesinlikle ürpertici sahnelerle: Harry, Diagon Yolu'ndaki garip bir el ile karşılaşıyor, Ron ve Harry, dallarına saldıran bir söğüt ağacında sıkışıp kalıyor, Harry ve Ron dev örümceklerden kaçıyor. ve Harry'nin Basilisk ile olan son savaşı.Elf'in mazoşizmi ve köleliği, "Mudbloods" un Hogwart'larını temizlemek için bazı "Purebloods" lar için ideal olan Dobby Elf'in mazoşizmi ve köleliği de dahil olmak üzere, burada değinilen bazı Orwellian temaları vardır.

Bilinen yüksek profilli oyuncu, yeni gelenler, görkemli (ve çok komik) yeni Karanlık Sanatlar öğretmeni Gilderoy Lockhart ve özellikle de kötü niyetli bir Lucius Malfoy olarak Jason Isaacs ile Kenneth Branagh ile iyi bir iş çıkarır. Çocuk oyuncular rollerini iyi taşırken, bazıları aşırı hareket etme eğilimindedir. Skor çok fazla olan şüpheyi vurgulayarak harika bir performans sergiliyor.

Set tasarımı ve beraberindeki sinematografi ve prodüksiyon, kendi paragrafını hak ediyor. Bilgisayar tarafından oluşturulan görüntülerin ve oyuncuların entegrasyonu çok sorunsuz. Hogwarts okulu, çevresindeki kırsal bölge ve kısa Quidditch maçı, şaşırtıcı bir gerçeklikle tamamlandı.

İlk film ayardıysa, bu kesinlikle bir sonuçtu. Sonra ne olacağını bilmeme rağmen, onu görmek için sabırsızlanıyorum.

Read more »

Jurassic Park 2: Kayıp Dünya

Jurassic Park 2: Kayıp Dünya, esasen aslının bir ifadesidir. Adam doğa ile uğraşıyor. İşler ters gitti. İnsanlar yenir. En büyük fark son kısımda sophomoric ve Steven Spielberg'in uydurma biçimi değil.

Jurassic Park'ta meydana gelen korkunç felaketten dört yıl sonra.Yine, iyi bir doktor olan John Hammond (Richard Attenborough) ile artık şirketin başında değil, yine de oğlu Peter'in (Arliss Howard) arkasına birkaç ip çekerek tanıştık. Hammond'ın B Sitesi Isla Sorna'da kurduğu asıl operasyon kampı hala var ve orada yaşayan dinozor kolonileri var. Kapitalistten doğalcılığa geçen Hammond, canlıları doğal ortamlarında gözlemlemek ve büyük hayvanların yaşamları hakkında yıllarca süren spekülasyonları dinlendirmek istiyor.

Ian Malcolm'dan (Jeff Goldblum) dinozorların yaşadığı adayın keşfedilmesi için gönderilen takıma gelmesi isteniyor. Kız arkadaşı paleontolog Dr. Sarah Harding'in (Julianne Moore) zaten adada yalnız olduğunu öğrenene kadar reddediyor. Kendisi, fotoğrafçı Nick Van Owen (Vince Vaughn), ekipman uzmanı Eddie Carr (Richard Schiff) ve minibüsün arkasında durmuş olan kızı Kelly Curtis (Vanessa Lee Chester) gibi kurtarma görevinin bir parçası oldu.

Din-din için insan sahibi olmak isteyen hayvanların yanı sıra, Malcolm takımının Peter Hammond ve Roland Tembo (Pete Postlethwaite) ile de başa çıkması gerekiyor. Tembo'nun amacı Tyrannosaurus Rex'i öldürmek ve insanın en büyük avcı olduğunu kanıtlamak. Peter hayvanları yakalamak ve onları "Jurassic Park, San Diego" oluşturmak için anakaraya getirmek istiyor. Kötü bir fikir.

Spielberg ve şirket, son zamanlarda kazanan bir formüle sahip olduklarını açıkça fark ettiler, ondan çok fazla sapma yapmıyorlar.Tyrannosaurus Rex San Diego'ya ulaştığında, yardım edemedim ama Jurassic Park'ı daha önce gördüğümü düşünüyordum.

Bu filmde orijinal olana kıyasla eksik olan şey entelektüel özelliktir.Hiçbir kaos konuşması yok, hayvanların nasıl yetiştirilip yetiştirildiğine dair bir arka plan yok, hayvanların lizin eksikliğinin üstesinden nasıl gelebileceğine dair hiçbir evrim yok ve "bu Unix, bu şeyleri biliyorum!" Diye bir şey yok. İzleyicilerin bu bilgiye sahip olmaları beklenir ve bu kemik kırma etkileri için daha fazla zaman demektir. Sonuç olarak, orijinalinden daha koyu ve daha sağlam bir filmimiz var.

Film eğlenceli ve hayvanlara zulüm ve doğaya olduğu gibi yapmak için doğa bırakarak bazı ilginç mesajlar veriyor. Matine fiyatı için bakın, ancak bunun için büyük paralar harcamayın.

Read more »

Karayip Korsanları: Siyah Inci'nin Laneti

Johnny Depp'den hoşlandığım az sayıda rol var, ancak her defasında iyi bir karakter oynadığında, performansından gerçekten zevk alıyorum. Karayip Korsanları: Siyah İnci'nin Laneti böyle bir durum.

Burada Depp, ilk arkadaşı Barbossa (Geoffrey Rush) tarafından bir adada terk edilmiş olan Black Pearl'ün ünlü korsan kaptanı Jack Sparrow olarak yıldız. Jack, şansla hayatta kalmayı başarır ve Karayipler'deki Port Royal'de sona erer, burada valinin kızı Elizabeth Swann (Keira Knightly) ile devam eden bir sabun operasıyla karşılaşır; Eski bir korsanın oğlu olan ve vali tarafından alınan Will Turner (Orlando Bloom) ve valinin kızıyla evlenmeye ayarlanan adadaki silahlı kuvvetlerden sorumlu komutan Norrington (Jack Davenport). Jack, kendisini hırsız korsan olarak niteleyen vali ve komutan ile değil, aynı zamanda Kara İnci'nin rezil laneti alan Barbossa ve ekibi ile de ilgilenmek zorundadır.

Filmin en iyi yönlerinden biri, insanların Tayland'da olduğumda taklit ettiğimi ve sadece bir yudum aldığım ama kendimi gerçekten sersemlemiş hissettirdiği bir içki verdiğini söyleyen Depp'in yürüyüşü. para ama neyse ki arkadaşlarla birlikteydim). Filme tamamen hakimdir. Aynı zamanda, zekice, ancak tahmin edilebilir, Jack'in itme ile sonuçlandığı durumdan (yani, ölmeyecek şeyleri nasıl öldürür) bir yolu var. Genel olarak film, ilk başta Jack'in aptalca bir şey yaptığını göründüğü, ancak gerçekte çok akıllıca bir şey yaptığı durumlar ile karakterizedir. Bu bazı komik rahatlama yol açar.

Karayip Korsanları: Siyah İnci'nin Laneti beklediğimden çok daha iyi, şaşırtıcı derecede iyi bir filmdi. Büyük ekranda kontrol etmenizi tavsiye ederim.

Read more »